Λογοθεραπευτική αντιμετώπιση των Μαθησιακών Δυσκολιών

ΠΡΙΝ

ΜΕΤΑ

Αγόρι ηλικίας 8,5 παρουσιάζει Μαθησιακή Δυσκολία. Μετά από δύο μήνες Λογοθεραπευτικής παρέμβασης το αγόρι παρουσίασε βελτίωση. Στις παραπάνω εικόνες παρουσιάζεται η αυθόρμητη γραφή του παιδιού πριν την έναρξη των Λογοθεραπευτικών συνεδριών και η αυθόρμητη γραφή του παιδιού μετά από δύο μήνες Λογοθεραπευτικής παρέμβασης.

 Οι τομείς του λόγου που καλλιεργήθηκαν κατά τη διάρκεια των Λογοθεραπευτικών συνεδριών ήταν

• η σημασιολογία, προκειμένου να αυξηθεί το αντιληπτικό και το εκφραστικό λεξιλόγιο
• η φωνολογία, προκειμένου να μην γίνονται φωνολογικά λάθη
• η σύνταξη, προκειμένου να παράγονται άρτιες και μεγάλες προτάσεις
• η μορφολογία, προκειμένου να μειωθούν τα ορθογραφικά λάθη
• η πραγματολογία, προκειμένου να κατανοούνται και να χρησιμοποιούνται σωστά οι μεταφορικές φράσεις.

Επιπλέον ενισχύθηκε η οπτικοακουστική προσοχή και μνήμη του παιδιού και αυξήθηκε η δυνατότητα αυτοδιόρθωσης των λαθών του.

Με την έγκαιρη Λογοθεραπευτική παρέμβαση μπορούν να αντιμετωπιστούν έγκαιρα οι δυσκολίες στους εκάστοτε τομείς της γλώσσας , που μπορούν στη συνέχεια να οδηγήσουν στην εμφάνιση Μαθησιακών Δυσκολιών.

Ειδική Γλωσσική Διαταραχή ή Δυσφασία ή Παιδική αφασία

 

Ο όρος Ειδική Γλωσσική Διαταραχή (Specific Language Impairment) χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια διαταραχή στην κατάκτηση της γλώσσας με τη μορφή καθυστέρησης ή δυσλειτουργίας ή και των δύο, η οποία δε συνοδεύεται από άλλες διαταραχές, όπως η νοητική καθυστέρηση, η βαρηκοΐα, ο αυτισμός, οι κινησιακές δυσλειτουργίες και οι νευρολογικές ή ψυχολογικές διαταραχές

Η ειδική γλωσσική διαταραχή μπορεί να είναι εκφραστικού τύπου, αντιληπτικού τύπου ή μικτή. Στο DSM – IV υπάρχει η διαταραχή εκφραστικού τύπου και η μικτή, ενώ στο ICD – 10 υπάρχει η εκφραστικού τύπου και η αντιληπτικού τύπου (DSM – IV, ICD – 10).

Γλωσσικά χαρακτηριστικά

Η μορφολογία είναι σημαντικά διαταραγμένη.

 Τα παιδιά με ειδική γλωσσική διαταραχή συναντούν δυσκολίες με

• τη χρήση των άρθρων,
• τις καταλήξεις ονομάτων και ρημάτων,
• τη χρήση του σωστού χρόνου των ρημάτων

Η συντακτική δομή είναι απλοποιημένη.

• Συνήθως περιορίζεται στη δομή Υποκείμενο Ρήμα Αντικείμενο.
• Πολλές φορές οι λέξεις τοποθετούνται τυχαία στη φράση.
• Παραλείπονται οι σύνδεσμοι, οι αντωνυμίες, ενώ είναι μειωμένη η χρήση ερωτηματικών προτάσεων

Το λεξιλόγιο είναι περιορισμένο

• υπάρχουν δυσκολίες εκμάθησης νέων λέξεων
• αργούν να κατακτήσουν τις πρώτες λέξεις
• να κάνουν συνδυασμούς λέξεων
• δυσκολεύονται στην εύρεση της κατάλληλης λέξης
• κάνουν και λάθη κατονομασίας π.χ τραπέζι αντί καρέκλα  ή καράκλα αντί καρέκλα

Στη συζήτηση

• δεν παίρνουν πρωτοβουλίες (έναρξη θέματος)
• οι απαντήσεις τους είναι πολλές φορές εκτός θέματος
• δε χρησιμοποιούν ερωτήσεις
• δεν αυτοδιορθώνουν τα λάθη τους
• δε χρησιμοποιούν όρους ευγενείας

Μη- Γλωσσικά χαρακτηριστικά

• Ο μη-λεκτικός δείκτης νοημοσύνης είναι στα φυσιολογικά όρια Συνήθως υπάρχει διαφορά μεταξύ λεκτικού και μη-λεκτικού δείκτη νοημοσύνη
• Συμβολικό παιχνίδι κατώτερο της χρονολογικής τους ηλικίας, ίδιας ποιότητας με παιδιών μικρότερης ηλικίας
• Περιορισμένη ικανότητα προσοχής και συγκέντρωσης
• Δυσκολίες στη βραχύχρονη μνήμη.
• Κινητική αδεξιότητα και αργές κινητικές απαντήσεις

Πηγές 

•  Καρπαθίου Χ. Εγκόλπιο Παθολογίας του Λόγου στο Παιδί Προσχολικής Ηλικίας. Αθήνα. Εκδόσεις Έλλην, 1994

• WORLD HEALTH ORGANIZATION ,  The ICD – 10 Classification of Mental and Behavioural Disorders, Geneva: World Health Organization, 1992 
• Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders – Fourth Edition (DSM – IV).